Krytyka
Od kiedy pamiętam byłam porównywana do starszej siostry. To ona była tą ładną, zgrabną, inteligentną i pracowitą dziewczyną. Zawsze stawiano mi ją za wzór do naśladowania. Starałam się sprostać oczekiwaniom rodziców ale nigdy nie zostałam pochwalona. Byłam krytykowana za to jaka jestem, jak się zachowuję, jakie podejmuję decyzje.
Do niedawna wydawało mi się, że z mężem i dziećmi tworzymy fajną rodzinę. Jednak koleżanka uświadomiła mi, że poniżam i krytykuję moje dzieci i męża. Szybko denerwuję się, krzyczę a czasami zdarza mi się wrzeszczeć na nich. Zdałam sobie sprawę z tego, że krytykuję ich tak samo jak moi rodzice mnie krytykowali. Pomocy! Co mam robić? Nie chcę być taką okrutną dla moich dzieci i męża. Nienawidzę samą siebie za to, co robię najbliższym. Jak z tym skończyć? Czy jest to w ogóle możliwe?
W przypadku potrzeby wsparcia psychologa, opanowania stresu, lęku i napięcia - rekomendujemy rozmowę / konsultację z psychologiem również online. Zapraszam.
Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe. Imiona i nazwiska są fikcyjne. Wszelka zbieżność jest przypadkowa. Wszelkie przedstawione zdarzenia i osoby są fikcyjne.